Ανδρέας Θεοφάνους
20/9/19
Το επιβαλλόμενο μήνυμα του Προέδρου στη διεθνή κοινότητα
Αναμφίβολα το τελευταίο διάστημα η τουρκική προκλητικότητα έχει κλιμακωθεί σε όλα τα επίπεδα. Σε σχέση με τις τουρκικές ενέργειες στην Αμμόχωστο έχουν εκφρασθεί σκέψεις για προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μια σοβαρή επιφύλαξη που διατυπώνεται έναντι μιας τέτοιας ενέργειας πηγάζει από το ενδεχόμενο το ψήφισμα το οποίο θα εξασφαλισθεί να μην είναι τόσο ισχυρό όσο το ψήφισμα 550. Σε κάθε περίπτωση όμως το μήνυμα προς τη διεθνή κοινότητα πρέπει να είναι σαφές και ολοκληρωμένο. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να καταγγείλει διεθνώς τις τουρκικές ενέργειες και μεθοδεύσεις. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να απευθυνθεί στη διεθνή κοινότητα για τα διαδραματιζόμενα στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Είναι σημαντικό όπως η διεθνής κοινότητα έχει ενώπιον της μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις ενέργειες της Τουρκίας στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία και η κατοχική οντότητα ετοιμάζονται να εποικίσουν την περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων για την οποία υπάρχουν ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καθώς και άλλες συναφείς αποφάσεις. Υπενθυμίζεται ότι κατ’ επανάληψιν γινόταν λόγος για επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της πόλης υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ. Μεταξύ άλλων, η παράγραφος 5 της συμφωνίας υψηλού επιπέδου μεταξύ Κυπριανού-Ντενκτάς στις 19 Μαΐου 1979 αναφέρει ρητά το εξής:
«Προτεραιότητα θα δοθεί στην επίτευξη συµφωνίας για την επανεγκατάσταση στα Βαρώσια υπό την αιγίδα των Ηνωµένων Εθνών ταυτόχρονα µε την έναρξη της µελέτης από τους συνοµιλητές των συνταγµατικών και εδαφικών πτυχών µιας συνολικής διευθέτησης. Μόλις επιτευχθεί συµφωνία για τα Βαρώσια θα εφαρµοστεί, χωρίς να αναµένεται η έκβαση των συζητήσεων για άλλες πτυχές του κυπριακού προβλήµατος».
Έκτοτε υπήρξαν ατέρμονοι κύκλοι διακοινοτικών συνομιλιών χωρίς η πόλη να επιστραφεί στους νόμιμους κατοίκους. Η Τουρκία ποτέ δεν θέλησε να επιστρέψει τα Βαρώσια ως ΜΟΕ. Αντίθετα, κρατά την πόλη ως δέλεαρ για την επίλυση του Κυπριακού σύμφωνα με τις δικές της προδιαγραφές. Στην παρούσα συγκυρία προστέθηκαν και τα ενεργειακά ζητήματα στην όλη εξίσωση. Ως εκ τούτου είναι σημαντικό να γίνει εκτεταμένη αναφορά στις συνεχείς παραβιάσεις της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να καταγγελθεί ο συνεχιζόμενος εποικισμός καθώς και η ισλαμοποίηση των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου. Το μείζον ζήτημα είναι ότι η Τουρκία δεν σέβεται το δικαίωμα ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή είναι η ουσία του Κυπριακού.
Για χρόνια τώρα καταβάλλονται προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού δια μέσου των διακοινοτικών συνομιλιών. Και ενώ η διακοινοτική διάσταση δεν είναι η πιο σημαντική το μήνυμα που έχει περάσει εδώ και χρόνια στη διεθνή κοινότητα είναι ότι η ουσία του Κυπριακού είναι η διακοινοτική σύγκρουση. Η πραγματικότητα είναι ότι τα δεδομένα της κατοχής και η μεγάλη εξάρτηση από την Τουρκία δεν επιτρέπουν στην τουρκοκυπριακή κοινότητα να δρα ανεξάρτητα από τη βούληση της Άγκυρας.
Όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο διακήρυξε ότι στόχος της ήταν «η αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και η προστασία της τουρκοκυπριακής κοινότητας». Η Τουρκία όμως κατέκτησε σχεδόν το 38% του εδάφους της χώρας, προέβη στο έγκλημα του εθνικού ξεκαθαρίσματος ενώ δια του εποικισμού αλλοιώνει την τουρκοκυπριακή κοινότητα και τον δημογραφικό χαρακτήρα ολόκληρης της Κύπρου.
Υπογραμμίζεται συναφώς η προφητική διαπίστωση του Προέδρου Μακαρίου όπως δραματικά την εξέφρασε μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ την 1η Οκτωβρίου του 1974 όπου κατηγόρησε την Τουρκία για ναζιστικές πρακτικές:
«Τα επιχειρήματα και οι ισχυρισμοί ούτοι δεν αποτελούν παρά μόνον προσχήματα δια τας επεκτατικάς βλέψεις της Τουρκίας, τα οποία φέρουν εντόνως εις την μνήμην μας τα επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς, τους οποίους προέβαλεν ο Χίτλερ δια να εισβάλη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Φέρουν ωσαύτως εις την μνήμην μας τας μεθόδους τας οποίας εχρησιμοποίησεν η Τουρκία δια να προσαρτήση την Αλεξανδρέτταν. Η αυτονομία και ασφάλεια της μικρής τουρκοκυπριακής μειονότητος των 18% κατ΄ ουδένα τρόπον δύναται να δικαιολογήση γεωγραφικήν ομοσπονδίαν, η οποία εν τη πράξει θα εσήμαινε την διχοτόμησιν της Κύπρου».
Δυστυχώς 45 σχεδόν χρόνια μετά το 1974, παρά τις οδυνηρές υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής κοινότητας, περιλαμβανομένης και της αποδοχής γεωγραφικής ομοσπονδίας, τα γεγονότα στην Κύπρο επιβεβαιώνουν τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, η οποία δεν αρκείται στη διχοτόμηση…